In 2007 was ik begonnen aan een paar recensies die al die tijd als klad-versie in mijn Blogger account hebben doorgebracht. Tijd om ze toch maar eens af te lakken en wereldkundig te maken:
Steve Guasch - Siguiendo La Tradicion
| Jaar van uitgave:
| 2006 |
| Stijl:
| Salsa dura
|
| Winkelwaarde:
| € 7,50 (MP3 album bij cdbaby.com) |
|
| Aantal nummers:
| 11 |
| Tijdsduur:
| 58:42 |
Vanaf het eerste moment klonk me dit heel vertrouwd in de oren: salsa dura op een stevige fundering van latin jazz. Het leek haast de formule van een andere band, maar welke dan? Niet Wayne Gorbea, daarvoor gaat Steve Guasch te ver de jazz richting op. Cubanismo dan? Nee, daarvoor klinkt zijn band te Amerikaans. Bio Ritmo dan misschien? Nee, Steve Guasch zou dan een paar bizarre zij-stapjes moeten maken in zijn uitvoering. Conexion Latina dan: salsa met Duitse Gründlichkeit uitgevoerd? Komt in de buurt, maar nog niet helemaal. En dan, na vele malen luisteren wist ik het: dit geluid ken ik van Snowboy and the Latin Section. Maar waar Snowboy nog wel eens op onbegrijpelijke wijze wil verdwalen in zijn eigen brouwsels (maar goed, daarom scharen we Snowboy ook onder de noemer latin-jazz), levert Steve Guasch alleen maar zuivere kwaliteit salsa dura op. Ik denk dat het komt doordat Steve goed weet wat hij wil: klinken als de salsa uit de hoogtijdagen. Missie geslaagd, zeg ik.
Frankie Dante y Flamboyan - Los salseros de acero
| Jaar van uitgave:
| 1976 |
| Stijl:
| Salsa dura
|
| Winkelwaarde:
| € 10,99 |
|
| Aantal nummers:
| 9 |
| Tijdsduur:
| 38:22 |
Steel drums associeer ik met blije herinneringen aan verblijven op Aruba. Dat die instrumenten misbruikt zijn voor talloze gimmicky shows voor toeristen en voor vrijwel iedere Disney film die iets met tropische eilanden te maken heeft kan daar weinig aan veranderen. Salsa dura met steel drums is wat mij betreft een veelbelovende combinatie.
Flamboyan heeft daar echt werk van gemaakt: de steel drum krijgt op "los Salseros de Acero" een centrale plaats en zo doet hij dienst in de plaats van de tres om even later als tweede piano mee te doen. Origineel en vernieuwend, vind ik. Okay, de plaat is in 1976 opgenomen, dus het is misschien wat laat om zo'n conclusie te trekken, maar voor 2007 had IK hem nooit gehoord, dus wat dat betreft vind ik het gerechtvaardigd om dat zo te stellen.
Wat mij betreft behoort het gehele oeuvre van Frankie Dante tot de nog niet ontdekte rijkdommen uit de schatkamers van de klassieke salsa (waarbij ik tevens Foto Rodriguez y su Orquesta La Unica als zo'n niet ontdekte schat wil noemen). De grootste schat uit de Frankie Dante collectie blijft natuurlijk "Beethoven's V" (gemaakt samen met salsa's best bewaarde geheim:
Markolino Dimond), maar dit is een goede tweede. De salseros van staal hebben immers een nummer geleverd voor mijn playlist van de beste salsa ooit: "El Piruli".
Liefhebbers van colombiaanse salsa zullen in het nummer van "Paz medley" van Benedict & The Magic band zeker "Ciencia politica" terug herkennen. Benedict heeft blijkbaar Frankie Dante's schatkist ontdekt. Nu jij nog.
