Vorsprung durch technik

Bij Engadget zag ik een tijdje geleden zowaar een echte Audi e-bike. Helaas is de Wörthersee nog verre van productierijp.

These are among my favorite things

Ik ben niet de enige die honkbal en salsa een logische combinatie vindt:

Hey Lego, ga dit eens maken!

Hier zie ik meer brood in dan een nieuw deel Lego Harry Potter, Lego Star Wars of Lego Batman:

They published my (very short) story

Right here

Ik verklaar 31 mei tot Saint Wesley Willis Day!

Wesley Willis was een fenomeen en vandaag was zijn verjaardag. Ik kan het fenomeen proberen te duiden, maar je kan het beter in actie zien:

Los campeones de la salsa

De Porsche fiets

Deze Porsche 911 fiets is voor een design wedstrijd ontworpen, maar heeft het helaas niet gehaald tot de laatste zeven. Hij zal waarschijnlijk niet in serie gebouwd worden, tenzij dit ontwerp alsnog genoeg aandacht krijgt via Internet. Ik draag op deze manier alvast mijn steentje bij om Porsche te bewegen deze fiets toch te gaan bouwen.

De hofhouding van koning Tito

Artiest:	Mambo Legends Orchestra
Titel:	Watch out! ¡Ten Cuidao!
Jaar van uitgave:	2010
Stijl:	Mambo
Winkelwaarde:	€10 (elwatusi.com download)
Aantal nummers:	16
Tijdsduur:	88:28
Website	http://mambolegends.com/

Recentelijk houdt het verschil tussen salsa en mambo me weer bezig. Niet alleen omdat mijn antwoord op een slecht gedefinieerde pubquiz vraag (waarin geen verschil werd gemaakt tussen voodoo en santeria) werd afgekeurd (ik zei salsa, ze wilden mambo horen), maar ook omdat ik de laatste tijd een onbedwingbare behoefte heb om "Funny" van The Mambo Legends keihard in de auto te draaien en mee te zingen. Dit 21 man sterke orkest staat niet zo maar als legendarisch te boek: het betreft hier voornamelijk oudgedienden uit het orkest van Tito Puente. Tito Puente schijnt gezegd te hebben dat hij mambo speelt en salsa enkel op zijn eten doet. Dankzij The Book of Salsa van César Miguel Rondón weet ik ook wat meer over het verschil, en ik hoor het ook: zo zijn bijvoorbeeld saxofoons ongebruikelijk in salsa, dus als je er vier hoort, ben je in mambo-land. En dan hebben ze nog acht blazers! Toch lijken de overeenkomsten veel groter dan de verschillen. Misschien komt dat bij The Mambo Legends door de geweldige zang van Frankie Vasquez die normaliter dikke salsa maakt met Los Soneros del Barrio, of door de aanwezigheid van Marco Bermudez en George Delgado die ik beiden al eens met The Spanish Harlem Orchestra heb zien optreden. En dan heb ik het niet eens gehad over Jimmy Bosch, die ook in dit leger is ingelijfd. Er zit nogal wat salsa in het DNA van dit orkest maar als de blazers aanzwellen, we're going to a whole other level, baby! Als dit orkest je lijf niet in beweging kan zetten, ben je verlamd, doof of dood!

It's anything but quiet on the eastern front

Artiest:	Dislocados
Titel	Pasaporte Universal
Jaar van uitgave:	2011
Stijl:	Salsa dura
Winkelwaarde:	€7,50 (elwatusi.com download)
Aantal nummers:	11
Tijdsduur:	65:38
Website	http://www.myspace.com/dislocados

Ik heb een zwak voor orkesten die uit landen komen waar je geen salsa van verwacht en me op het verkeerde been zetten. Ik heb een zwak voor salsa-orkesten die soul en/of funk klassiekers coveren. Ik heb een zwak voor orkesten die me doen denken aan Eddie Palmieri of Ray Barretto in hun beste dagen. Het orkest: Dislocados. Origine: Ukraine. Op het verkeerde been: een nummer genaamd "Mi Barcelona" en een cameo van de zanger van La Sucursal SA doen denken dat ze uit Spanje komen. Hun meesterlijke funk cover: Michael Jackson's Billie Jean. Voor de overduidelijke Eddie Palmieri en Ray Barretto invloeden verwijs ik je naar hun debuut album, La Salida, om precies te zijn naar de nummers "Descarga 44" en "Ya". Op dit tweede album hoorde ik eerlijk gezegd meer een groove die heel sterk aan Conexión Latina doet denken. In het openingsnummer lijkt de stem van de zangeres sterk op die van Nora van Orquesta de la Luz, maar dan veel met veel meer beheersing en vocabulaire. Dat zijn wellicht niet geheel toevallig ook salseros uit onverwachte streken (Duitsland en Japan).  En ook niet geheel toevallig zijn dat twee nu ontbonden orkesten waar ik erg warme herinneringen aan heb. Dislocados is mijn nieuwe liefde op salsa-gebied.

Een fiets die weg kan waaien

Als je eenmaal de naam hebt van aparte fietsen te houden, dan sturen mensen je vanzelf links naar allerhande begeerlijk spul op fietsgebied, zoals het superlichte Delta 7 Arantix mountain bike frame dat je hiernaast ziet.

Ik vraag me af of dit frame is geinspireerd door de Hydrogen Bomb Cruiser van Kyle Watson Design.

The incredible general never gets old

Recordando a Jimmy

Op 8 februari 2012 overleed Jimmy Sabater aan ouderdom. Hij was een van de twee zangers van the Joe Cuba sextette.  Als deze twee namen je niks zeggen, dan zou je eigenlijk eerst de boogaloo ballad moeten horen die als geen ander bij Jimmy hoort: "To be with you" (en dan niet direct in de disco uitvoering).

De muziek van Joe Cuba hoorde ik voor het eerst in de jaren negentig. Club Akhnaton organiseerde een salsa-avond met als omschrijving "Recordando a Joe Cuba". Ik las het op de avond zelf en vroeg mijn vader (ik woonde toen nog thuis) wie Joe Cuba is. Zijn enige reactie was: "Trek je jas aan, we're gonna check this out". Na die avond waren Joe Cuba en zijn zangers Jimmy Sabater en Cheo Feliciano geen vreemden meer voor me.

In die periode had de populariteit van Joe Cuba ook een kleine opleving omdat het aanstekelijke "El Pito (I'll never go back to Georgia" in de soundtrack van een Spike Lee film terugkwam. Het schijnt dat Jimmy Sabater heeft gezegd dat niemand uit de band ooit in Georgia was geweest voordat ze dat nummer hebben gemaakt.

Slechts één keer heb ik Jimmy kort live zien optreden. Larry Harlow speelde in de RAI en Jimmy beklom het podium om een liedje mee te zingen. Mijn toenmalige wederhelft vroeg wat er zo bijzonder was aan die man. Ik antwoordde dat er een levende legende op het podium stond, een stukje salsa geschiedenis.

Zo is Jimmy Sabater altijd wel ergens in de achtergrond op de soundtrack van mijn leven te horen geweest. Toen ik in 2008 mijn liefje leerde kennen, was een van mijn eerste vragen aan haar: wat zit er op je playlist op dit moment? Zij noemde bands uit een zeer divers aantal genres, waaronder Azuquita y su Orquesta Melao. Dat trok direct mijn aandacht: een salsa groep die ik niet kende.

Toen ik haar iPod aanzette om een willekeurig nummer van Azquita te luisteren, herkende ik direct de stem van Jimmy Sabater. Dat was voor mij toen aanleiding om de Joe Cuba platen weer eens van stal te halen, en ook Jimmy Sabater's latere solo-werk. Zo gebeurt er om de paar jaar wel wat waardoor ik denk: it's Joe Cuba time!

Nils Fischer en Timbazo hebben in 2009 al het beste bedankje voor The Joe Cuba Sextette uitgebracht in de vorm van het album ¡Gracias, Joe Cuba!. Ik heb daar maar één ding aan toe te voegen in 2012: ¡Gracias, Jimmy!

Over deze had ik je vorig jaar al willen vertellen

Artiest:	La Sucursal S.A.
Titel	Sin Fronteras
Jaar van uitgave:	2011
Stijl:	Salsa dura
Winkelwaarde:	$7.99 (bij amazon.com)
Aantal nummers:	14
Tijdsduur:	65:55
Website	lasucursalsa.com

Na het horen van La Sucursal S.A.'s debuut album ("Lo Nuestro") kon ik haast niet wachten tot de opvolger verscheen. Toch was ik helemaal niet klaar voor "Sin Fronteras" toen deze uitkwam. "Lo Nuestro" was zo lekker melancholisch, zoals perfect samengevat in de videoclip van "la sangre y la lluvia". Ik had gehoopt op meer, maar La Sucursal S.A. ging een hele andere kant op: ze zijn nu funkier en daardoor wat toegankelijker geworden. Ik hoor funk breaks waarin je kan vergeten dat er 5 seconden geleden nog spijkerharde salsa op het menu stond, ik hoor een intro waarna ik Barry White (of anders toch minstens Tito Nieves) verwacht. La Sucursal S.A. komt zelfs met een verdienstelijke salsafied Stevie Wonder cover. Al deze vernieuwing was even wennen voor me. Daardoor wist ik aanvankelijk niet zo goed wat ik er nou van vond. Ik had kunnen weten dat het een goed teken is: ik heb meer onversmaadbare klassiekers in mijn verzameling die ik op het eerste gehoor niet op de juiste waarde wist te schatten. Ik ben nu nog meer fan dan ik al was. Ik heb alweer wat te willen voor hun volgende plaat: hun salsa dura uitvoering van Michael Jackson's Thriller, maar ik sta open om weer prettig verrast te worden.

Artiest:	Rumbankete
Titel	Que no pare la fiesta
Jaar van uitgave:	2011
Stijl:	Timba
Winkelwaarde:	$9,99 (cdbaby.com download)
Aantal nummers:	9
Tijdsduur:	44:40
Website	www.myspace.com/rumbankete1

Zo ongeveer iedere zes maanden ontdek ik er één: een album dat me vanaf de eerste tonen direct "Jaaaaaaaaaaaa!" laat roepen. Deze kwam precies op tijd, want het zijn barre tijden geweest voor timba liefhebbers. Opvallend aan Rumbankete vind ik dat hun stijl overduidelijk alleen als timba is te labelen, maar ze desondanks helemaal niet op enige andere band lijken. Dat hebben meer timba bands die van ver buiten Cuba komen, zoals Calle Real en La Tremenda. In hun thuisbasis Los Angeles heeft Rumbankete de eretitel "La Máquina del Sabor" verworven. Dat snap ik helemaal: hun stijl gromt en ronkt als een dikke Amerikaanse V8. Ik zou dat best wel eens live willen zien. Op de website van Rumbankete staat een optie om te eisen dat ze in je stad komen spelen. Dat kon ik dus niet laten. Ik hoop dat meer mensen in Nederland er zo over denken. Om het je makkelijk te maken, staat hieronder alvast de link:

View all RUMBANKETE tour dates