Artiest:
|
La Sucursal S.A.
|
Titel
| Sin Fronteras |
Jaar van uitgave:
|
2011
|
Stijl:
|
Salsa dura
|
Winkelwaarde:
|
$7.99 (bij amazon.com)
|
Aantal nummers:
|
14
|
Tijdsduur:
| 65:55 |
Website
| lasucursalsa.com |
Na het horen van La Sucursal S.A.'s debuut album ("Lo Nuestro") kon ik haast niet wachten tot de opvolger verscheen. Toch was ik helemaal niet klaar voor "Sin Fronteras" toen deze uitkwam. "Lo Nuestro" was zo lekker melancholisch, zoals perfect samengevat in de videoclip van "la sangre y la lluvia". Ik had gehoopt op meer, maar La Sucursal S.A. ging een hele andere kant op: ze zijn nu funkier en daardoor wat toegankelijker geworden. Ik hoor funk breaks waarin je kan vergeten dat er 5 seconden geleden nog spijkerharde salsa op het menu stond, ik hoor een intro waarna ik Barry White (of anders toch minstens Tito Nieves) verwacht. La Sucursal S.A. komt zelfs met een verdienstelijke salsafied Stevie Wonder cover. Al deze vernieuwing was even wennen voor me. Daardoor wist ik aanvankelijk niet zo goed wat ik er nou van vond. Ik had kunnen weten dat het een goed teken is: ik heb meer onversmaadbare klassiekers in mijn verzameling die ik op het eerste gehoor niet op de juiste waarde wist te schatten. Ik ben nu nog meer fan dan ik al was. Ik heb alweer wat te willen voor hun volgende plaat: hun salsa dura uitvoering van Michael Jackson's Thriller, maar ik sta open om weer prettig verrast te worden.
Artiest:
|
Rumbankete
|
Titel
|
Que no pare la fiesta
|
Jaar van uitgave:
|
2011
|
Stijl:
|
Timba
|
Winkelwaarde:
|
$9,99 (cdbaby.com download)
|
Aantal nummers:
|
9
|
Tijdsduur:
| 44:40 |
Website
| www.myspace.com/rumbankete1 |
Zo ongeveer iedere zes maanden ontdek ik er één: een album dat me vanaf de eerste tonen direct "Jaaaaaaaaaaaa!" laat roepen. Deze kwam precies op tijd, want het zijn barre tijden geweest voor timba liefhebbers. Opvallend aan Rumbankete vind ik dat hun stijl overduidelijk alleen als timba is te labelen, maar ze desondanks helemaal niet op enige andere band lijken. Dat hebben meer timba bands die van ver buiten Cuba komen, zoals Calle Real en La Tremenda. In hun thuisbasis Los Angeles heeft Rumbankete de eretitel "La Máquina del Sabor" verworven. Dat snap ik helemaal: hun stijl gromt en ronkt als een dikke Amerikaanse V8. Ik zou dat best wel eens live willen zien. Op de website van Rumbankete staat een optie om te eisen dat ze in je stad komen spelen. Dat kon ik dus niet laten. Ik hoop dat meer mensen in Nederland er zo over denken. Om het je makkelijk te maken, staat hieronder alvast de link:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten