Artiest:
|
Eddie Maldonado y orquesta La Preferida
|
Titel
|
Al fin contra viento y marea
|
Jaar van uitgave:
|
2009
|
Stijl:
|
Salsa
|
Winkelwaarde:
|
€7,50 (elwatusi.com download)
|
Aantal nummers:
|
9
|
Tijdsduur:
| 41:30 |
Volgens hardnekkige geruchten zijn Elvis en Tupac niet dood maar ondergedoken. La Preferida geeft aanleiding tot soortgelijke geruchten over Frankie Ruiz en Manny Oquendo. Er staan wel andere namen genoemd als line-up op "Al fin contra el viento y marea", maar een fan als ik hou je niet voor de gek. Manny Oquendo's signatuur druipt van "Blue Bossa", en da's overduidelijk de stem van een jonge Frankie Ruiz op "Por seguir las huellas", "El me dijo asi" en "La ilusion".
Andere recensenten meenden in de andere zanger van de band een echo van Hector Lavoe te horen, maar die heb ik met de beste wil van de wereld niet kunnen waarnemen. Wel dacht ik een hint van Luis Enrique terug te horen in "No puedo vivir sin ti". Daarmee heeft "Al fin contra el viento y marea" een eigenschap die ik vaker bij erg goede platen bemerk: ze doen me graven in m'n muziekcollectie om te horen of hij echt zo goed is als de nummers waar hij me aan doet denken. En zo'n plaat is een toekomstige klassieker als hij toch stiekem anders is.
Ik denk dat dit het geval is bij deze plaat. Als je mij niet gelooft, check dan eens de hoeveelheid covers van "Para que volver" die op youtube zijn te vinden (tel er zo al een, twee, drie). Blijkbaar ben ik niet de enige die Eddie Maldonado helemaal master vindt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten